แสงสุดท้าย

แสงสุดท้าย

ฉันนั่งเล่าความฝัน.. ให้จันทร์ฟัง
ลมกรรโชกเสียงดัง - หลังหน้าต่าง
แมวจอมยุ่งสีเทาอ้อนเกาคาง
อยู่ท่ามกลางคืนที่ไม่มีใคร
หลงเหลือเพียงความเหงาอันเบาบาง
ระหว่างการเดินทาง สร้างรักใหม่
ฉันเก็บแต่เรื่องดีไว้ที่ใจ
ไม่ว่าฉันอยู่ไหน.. ในใจเธอ
...
คืนนี้ดาวร่วงลงฟ้าตรงข้าม
แสงสุดท้ายวาบวามงามอิ่มเอ่อ
ทิ้งรอยฝันไว้ให้ใจพกเพ้อ-
อยู่เสมอในนาม.. ความคำนึง.



๘ กันยายน ๒๕๕๖

ขอบคุณรูปภาพจากกระปุกดอทคอม

มองไกล

 มองไกล

 เธอ - จำฉันได้ไหม? หัวใจจันทร์
ผู้ถือครองใจฉันเหมือนวันก่อน
ทุกคราวที่มองหาเพราะอาทร
คิดถึงเธอก่อนนอน, ก่อนหลับตา
เธอ - จำฉันได้ไหม? หัวใจจันทร์
ผู้อยู่กลางใจฝัน - ฉันดอกหญ้า
ถึงวาระร่วงโรย ก็โรยรา
มิอาจข้ามขอบฟ้าไปหาเธอ
...

ฉันนอนฟังเสียงฝนหล่นเสียงดัง
ข้ามคืนเหงาหมื่นครั้ง - ลำพังเสมอ
แม้ไม่ยั่งยืนนานการจบเจอ
ก็พอเผลอให้รัก.. ชั่วชีวิต!
...

หากเผอิญพบเจอ - เธอและฉัน

ขอมองกันไกลไกล.. คงไม่ผิด
แม้กำแพงฝนห่มลมเปลี่ยนทิศ
แค่ได้คิดถึงก็พอใจแล้ว.

 

ขอบคุณรูปภาพจากกระปุกดอทคอม

บางเรื่องยังเวียนว่ายให้รู้สึก

บางเรื่องยังเวียนว่ายให้รู้สึก

  สร้อยสายฝนพรูพร่างหลังทิ้งช่วง
เคาะเป็นท่วงทำนองของเพลงฝัน
จำได้ไหม? ฉันเศร้า –  ตอนเราจากกัน
ปล่อยคืนวันเคลื่อนหายไปช้าช้า
ฉันเงียบ -  เธอยิ่งเงียบใจเยียบเย็น
ราวฉันเป็นคนตายไปจากหล้า
ไร้ม่านมาศคิมหันต์ผันส่องมา
สู่หัวใจด้านชาเวลาเช้า
เวลานั้นล่วงเลยจนเคยชิน
คงแต่ความถวิล และความเศร้า
หลังมื้อค่ำ - ฉันมองท้องฟ้าเทา
พลัน! หยดน้ำค้างเงาหล่นเข้าตา!

....

บางเรื่องยังเวียนว่ายให้รู้สึก
รอยบันทึกโน้มใจให้ฝันหา
ยิ่งรู้เธอเงียบหาย, ดั่งสายฟ้า-
ลั่นประกาศิตฟาดแทบขาดใจ
ด้านเธอคงสุขดีกว่าที่เป็น
ยิ้ม,หัวเราะเยือกเย็นรับวันใหม่
ซึ่งต่างจากคนอิงนั่งผิงไฟ
บางคืนเผลอร่ำไห้ - ไม่รู้ตัว!

ขอบคุณรูปภาพจากกระปุกดอทคอม

ขอบคุณการมาเยือนของเดือนหงาย

ขอบคุณการมาเยือนของเดือนหงาย

ขอบคุณ - การมาเยือนของเดือนหงาย
กระดิ่งลมกุ๊งกิ๊งเคาะพริ้งพราย
ดังละม้ายทำนองของเพลงพิณ
แตรลมเป่าบอกฤกษ์ความเบิกบาน
นกพิราบสื่อสารพลันคืนถิ่น
จุ่มน้ำหมึกมหาห้วงวาริน
บันทึกการโบยบินปฏิญญา
....
แม้มิอาจป้ายแปรงแต่งสีฝัน
การพบกันวันนี้ก็มีค่า
ราววารีวันก่อนไหลย้อนมา
เติมเต็มบึงชีวา, หน้าระเบียง
เก้าอี้โยกเคลื่อนไหวกลางสายหมอก
ค่ำนี้ดอกเมฆงามตามลมเหวี่ยง
กล่าวอำลาความเศร้า – ในเงาตะเกียง
แม้สัมผัสได้เพียงเสียงสะท้อน
.... 

ขอบคุณ – การมาเยือนถึงเรือนชาน
แม้เป็นแค่ทางผ่านเหมือนวันก่อน
เก็บคุณไว้ในนาม - ความไม่แน่นอน
ในภาพฝันสีอ่อนก่อนหมดเวลา.

ขอบคุณรูปภาพจาก kapook.com

ไม่ลืม

...ไม่ลืม... 
 

กลิ่นชาเช้าหอมชื่นอวลผืนดิน
ลมรวยรินเย้าหยอกบอกฉันว่า
ยังเหลือดาวหลายดวงบนห้วงฟ้า
ให้ฉันเก็บดารกามาให้เธอ
แต่ฉันมีเพียงสองมือของฉัน
ผ่านเพลงฝนพันฝัน – ยังมั่นเสมอ
เปิดหน้าต่างดวงใจหวังได้เจอ
อยู่ในความพร่ำเพ้อ เธอ,กวี
ภาพชีวิตวันก่อนราวย้อนมา
ยี่สิบสามมกรา, ฟ้าที่นี่
ดอกไม้บานรอบทิศมิตรไมตรี-
บานเพื่อเธอคนดี ... ดูสิเธอ

....
หลังเลิกงานเทียนแท่งคงแต่งสี
กลบแสงดาวราตรีที่มองเหม่อ

ฉันจะขอดาริกาที่หาเจอ

 มอบความสุขเสมอเมื่อเธอปอง

แม้มิอาจฝากฝังได้ดั่งใจ

เพียงหวังให้เธอสุขทุกคราวจ้อง

 ฉันเห็นสะพานรุ้งเหนือทุ่งทอง

เมื่อเธอเติมสิ่งพร่อง ของกันและกัน

ในความสุขความเศร้าเท่าที่รู้

แท้เธออยู่ไม่ไกลจากใจฉัน

อยู่ในความคิดถึง,ซึ้ง,ผูกพัน

อยู่ในวันดีดีที่ไม่ลืม.

 

 

 

 

ขอบคุณรูปภาพจาก 

 http://img.photo.yume.vn/photo/pictures/20110401/ruby_phan/thumbnail/604x604/gpbe08_00000684_001_myosotis_sylvatica_forget_me_not_posters_755182793.jpg

ขอบคุณวีดีโอจาก http://www.youtube.com

ปลดปล่อย

 ...ปลดปล่อย...

 

๐ ข้ามคืนฉันอาจเปลี่ยนไป                  เธอถอนหายใจ

ฉันน้ำตาไหลลำพัง

๐ มากมายคำถาม ,ความหลัง             รักที่สิ้นหวัง

ดอกไม้สะพรั่งยังโรย

๐ ค่ำคืนหมื่นดอกดาวโปรย                 สายลมเฆี่ยนโบย

พัดโกยเมฆขาวบังจันทร์

๐ ข้างนอกเย็นเยียบเงียบงัน                ใต้ฟ้าเดียวกัน

ไยฉันคิดถึงแต่เธอ

๐ รอยเท้าระหว่างทางเจอ                   ภาพเก่าพร่าเบลอ

เสมอเสมอยังคอย 

๐ ฉันอาจคาดหวังเลื่อนลอย                รอการปลดปล่อย

ดั่งนกตัวน้อยในกรง

๐ ผืนดินแมกไม้ไพรดง                          ฉันอยากร่อนลง

ณ ตรงถิ่นไกลไร้รัก

๐ ชายทุ่ง,ฉันอยากหยุดพัก                  เก็บเศษไม้หัก

เขียนสักบทกลอนบนดิน

๐ บันทึกคำในใจจินต์                            วาดผีเสื้อบิน

เลือกหินสวยงามตามทาง

๐ เด็ดดอกหญ้าร้อยสร้อยวาง            กลบหลุมอำพราง

ฝังหัวใจบางนิรันดร์ ๚ะ๛     

 

เราไม่น่าพบกันเลย

เราไม่น่าพบกันเลย

เป็นความรักของใจซึ่งไร้สิทธิ์

เป็นความคิดถึงที่ไม่มีหวัง

เมื่อมิอาจก้าวข้ามความชิงชัง

ทั้งเบื้องหลังความจำ - ซ้ำเลวร้าย

นั่นแหละใช่! คืนวันได้ผ่านพ้น

จึงไร้คนหยอกเย้าคราวตื่นสาย

จากหนึ่งวันเป็นปี, มิคลี่คลาย

อยากฝังกายไปกับความลับนี้ 
....

ความอ้างว้างข้างในใครบ้างรู้

ต่างยืนอยู่ต่างทิศ, อยู่ผิดที่

เฝ้ารอการกลับมาทั้งราตรี

แต่ไม่มีวี่แววแล้วคนรัก

....

นอกชาน,บ้านหลังเก่าใต้เงาจันทร์

รั้วกำแพงล้อมกั้น - เธอหาญหัก

คำทำนายจิ้งจกตกมาทัก

ลางบอกเหตุตรงนัก - จักโชคร้าย

เราไม่น่าพบกันวันนั้นเลย

หากไม่เคยด่ำดื่มคงลืมง่าย

ยามเธอเลือกทิ้งไพ่ใบสุดท้าย

ฉันเหมือนตายทั้งที่มีชีวิต

ลมหายใจร้าวลึก - รู้สึกว่า

 พายุมืดมัวมาวันฟ้าปิด

ฉันคือผู้หัวใจไร้เข็มทิศ

เก็บตัวอยู่มิดชิดหลังอิฐบล็อก!